U septembru 2015, tradicionalni Međunarodni simpozijum pozorišnih kritičara i teatrologa, koji organizuje Sterijino pozorje u saradnji s Međunarodnom asocijacijom pozorišnih kritičara (IATC), održan je u Novom Sadu.
Tema ovog simpozijuma bila je Kritičar je prisutan: Ka otelotvorenoj kritici. Glavni teorijski kontekst ove teme razvio se iz nekih savremenih tokova studija pozorišta i izvođenja, između ostalih i radova Erike Fišer-Lihte, u kojima se izvedba ne gleda kao delo napravljeno na sceni i za scenu već kao događaj. Izvedba ne nastaje na sceni već između nje i gledališta, i to kao rezultat neprekidne telesne, energetske, emocionalne, intelektualne i duhovne razmene između gledalaca i izvođača. Pozorišni događaj je prolazan, fluidan, promenljiv i podložan svim fizičkim i drugim senzacijama.
Sagledan u toj teorijskoj perspektivi, gledalac više nije recipijent izvođenja već njegov koautor. A šta je s kritičarima? Ako kritičar, kao i svaki drugi gledalac, treba pre da doživi jedinstveni događaj nego da razume (pročita, protumači) razvijenu mrežu scenskih znakova, onda ta pozicija utiče na primarni zadatak kritike. Njen zadatak je sad manje tumačenje i procenjivanje pozorišnog dela, a više opisivanje i svedočenje o iskustvu određenog događaja. Iskustvo kritičarevog telesnog koprisustva nije samo građa za dalje opisivanje, elaboraciju i analizu u kritici. Možemo da proširimo pojam kritičarevog telesnog koprisustva na samu praksu kritike - na usmenu kritiku. Iako na prvi pogled usmena kritika može da deluje kao nasumična, improvizovana i spontana praksa, ona može da bude i oblikovana, i to u vidu javnih razgovora posle predstava. Tako kritika doslovno postaje otelotvorena izvođačka praksa.
U ovom Zborniku radova, nekih dvadesetak učesnika iz Nemačke, Velike Britanije, Italije, Kazahstana, Portugalije, Slovenije, Srbije, Švedske i Sjedinjenih Američkih Država, pokušalo je da odgovori na ova i srodna pitanja.
Ocenite - ukupno glasova 0